De dageraad
kruipt langzaam
door gewelfde bogen
verwarmt het stenen geraamte
van een vervallen abdij
Overblijfselen uit een andere tijd
nu grillig bemost
sober leven
van nieuwe bewoners
overwoekerde stilte
Eens liepen daar
gedreven monniken
devoot
oude statige beuken
herinneren hun gezang
Latijnse spreuken
vergezellen hun namen
vereeuwigd
op ruw graniet
dragers van het Woord
Regenwater sijpelt
de verweerde doopvont in
weerkaatst het prille zonlicht
wacht
op gezegende handen
Vervallen abdij
- Details
- Geschreven door: Knoester, Hans
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1912
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.