Hebt U nooit genoeg van al ons vragen?
Nooit  genoeg van al ons klagen?
Bent U onze houding nooit eens zat?
Hebt U 't nooit nog eens met ons gehad?
 
Ja, wij zijn van U afhankelijk,
Voor Uw wil zo traag ontvankelijk.
Veronachtzamen zelfwerkzaamheid,
Die door U geschonken vrijheid
 
Van denken, doen en laten.
Te onzen eigen bate.
Vermogen tot zelfstandig leven,
Zoals door U ons is gegeven.
 
Bevatten niet waar het om gaat
En zien U vaak als automaat.
Dat simpel denken van ons, mensen,
Als het gaat om onze wensen.
 
En hebt U niet teruggebeld,
Dan zijn we zeer teleurgesteld.
Verwachten dat U alles regelt,
En met actie snel bezegelt.
 
Aldus negeren wij in zwakheid
De eigen verantwoord’lijkheid.
Raken dan verblind door eigen falen.
Roep ons terug als wij verdwalen.
 
U weet precies wat wij behoeven
Zolang wij hier op aarde toeven.
U bestendigt ons bestaan
En zolang wij met U gaan,
 
Mogen wij vrijmoedig vragen,
Om liefde, ook om uit te dragen.
Om kracht en Uw nabijheid.
Een wijs hart en steun in strijd.
 
U zult het ons niet onthouden
Als wij dààrom bidden zouden
Dan blijkt ons smeken niet gesmoord,
Maar ons gebed verhoord.
 
Wilt U ons vergeven
Dat wij gedurig in ons leven,
Misschien tevéél van U verlangen.
Terwijl wij juist zoveel ontvangen.
 
Zien of horen wij niet goed,
Kom ons onvermogen tegemoet.
Belijden U met pijn,
Dat wij zo karig dankbaar zijn.