maar ze missen de inhoud.
Het zijn mooie woorden,
ze verbloemen de pijn.
Vaak onbenullig,
zonder enige diepte,
woorden die oppervlakkig
en zonder bewogenheid zijn.
Ik probeer met mijn mond,
vaak grappig te wezen.
Ik probeer te bedekken,
wat diep in mij leeft.
De stormen woeden,
de golven beuken,
het water verrijst,
ik heb best veel beleefd.
Maar ik ga niet ten onder,
want Hij neemt mijn handen.
ik val niet meer om,
want Hij houdt mij vast.
Diep in mijn hart
daar zitten nog wonden,
zitten de krassen
en het was eens een last.
Maar nu weet ik zeker,
dat Jezus mijn hart ziet.
Ik weet heel zeker
dat Hij alles weet.
Al komen de woorden
niet altijd goed over,
Hij ziet het diepste
en neemt alle leed.
