De takken buigen huiv'rend in de wind,
in schemerdonker trekt de wereld dicht,
een boomblad blikkert in het late licht
en in zijn kleine nacht huilt zacht een kind,
van boven straalt in een gebleekte tint
het maanlicht uit een bijna vol gezicht,
gedachten rusten in een evenwicht
als in de stilte zich de mens hervindt,
God riep ons in het ritme van de tijd,
verloren zonen die in lompen gaan
brak Hij de broden tot de eeuwigheid,
op deze dag is Christus opgestaan,
de wolken wachten waakzaam op zijn tijd,
het open graf is nooit meer dicht gegaan.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.