Ik sla mijn ogen naar omhoog
en dank U voor al Uw zorgen.
Ik kijk naar de hemel op
en voel mij bij U geborgen.

Ik hef mijn handen op
om U met heel mijn wezen
te loven voor Uw genade
aan Huub en mij bewezen.

Mijn God, mijn hart is vol,
U zag mijn stil verdriet.
Hoe kan ik U ooit danken
voor wat U geeft om niet.

Ook wil ik U bedanken
voor alle lieve mensen
die ieder op hun manier
ons het aller beste wensen.

Maar boven alles danken wij
voor hen die met hun gebeden
ons hebben gedragen in deze tijd
ons met Uw liefde omkleden.

12-2003  Psalm 121 kwam in mijn gedachten toen verzwakte Huub door een zware hartoperatie heen kwam. Spontaan welde dit dankgedicht op.