Hij zei: “het is genoeg (1 Kon. 19:4)

wat zeg je nou Elia?
die vraag kwam zomaar in mij op
in de woestijn terechtgekomen,
in plaats van op een berg, een top?

Elia zit hier in een crisis,
hij kan het leven niet meer aan,
en zijn geloofskracht is gebroken;
ik zie hem daar vertwijfeld staan

vermoeid van ’t strijden en van ’t lijden
zo kan het ons toch ook vergaan?
voorbeelden heb ik in gedachten
die zich reeds hebben voorgedaan

zo gaat het toch vaak in ons leven
van hoogtepunt naar dieptepunt
je kunt zelfs zo zijn aangeslagen
dat je niet meer geloven kunt!

een mens kan moedeloos en kwetsbaar
en zomaar worden neergeveld,
we zijn vaak net zo als Elia
heel zwak, en dus geen grote held

we zijn vaak van die kleine mensjes
die niet bestaan in eigen kracht
maar die hun zorgen mogen leggen
voor God van wie men hulp verwacht

en zo ging het ook met Elia,
al zei hij eerst: “het is genoeg”
in een gebed, hoezeer aanvechtbaar,
bidt hij om nieuwe levensmoed

zullen wij ons ook blijven wenden
in voor- maar ook in tegenspoed
tot God die bijstand ons wil zenden
als ik niet weet hoe ’t verder moet?

‘k las hier niet enkel dat Elia
het leven niet meer zitten zag
maar dat God vasthoudt als ik loslaat
en ‘k altijd tot Hem komen mag