Ik ben een bloem

 
Ik ben een bloem, aan ’t einde van mijn leven.
Mijn kleur en geur heb ik gegeven
aan mensen die mij wel zagen staan,
in pot of vaas, ik heb mijn best gedaan !
 
God heeft mij aan de aarde toevertrouwd
en bij miljoenen werden wij gekweekt, verbouwd.
Wij kregen namen, werden geplukt en vlogen over zee.
De mannen namen ons als een boeketje voor hun vrouwen mee.
 
Wij zijn gelukkig, wij als scheppingswonder.
Als het aan ons lag,  gingen wij nooit onder.
Maar angstig zien wij wel dat mensen strijden
om hun bestaan, waar óók wij onder lijden.
 
Maar ach, de tijd vliegt om, de uren zijn geteld,
niemand is op mijn fletse kleuren nog gesteld.
Ik zal ’t toneel dus weldra wel verlaten,
je merkt het toch, men houdt je in de gaten.
                      ………………
Ik ben een bloem, aan ’t einde van mijn leven.
Mijn blaadjes vallen af, ik heb niets meer te geven.
Mijn rustplaats wordt straks wel een prullenbak,
maar ‘k heb geleefd!  En hoe!  Dit stelt mij op gemak.
 
Laat alle mensen toch in mij een voorbeeld zien.
Leef als de bloemen in ’t veld, en bovendien:
God heeft je hier op aarde je eigen plek gegeven…..
Zeg eens:  Hoera !  Wees blij !  Het leven duurt maar even!
                          
                                    -o0o-
 
 
(Job 14 : 2 “Als een bloem ontluikt hij en verwelkt, als een schaduw
vliedt  hij heen en houdt geen stand”-
 
Psalm 103 : 15 “De sterveling- zijn dagen zijn als het gras, als een
bloem des velds, zo bloeit hij….”  nbg)