De tuin

Ik zag de bomen hoog geheven
met bloesems in de teerste kleuren.
De bloemen vol van fleur en leven
omringden ons met fijne geuren.
Bloempatronen als tapijten uitgelegd
over het gras in Hollands groen.
In zoveel kleuren, ongezegd,
zoals alleen de lente dat kan doen.
Het voorjaar schreef zich als een brief:
'O Holland, ik heb het leven lief.'

Ik zag de witte wolken statig drijven
over de wereld vol van lenteleven.
Ik zou er zoveel over willen schrijven
maar 't helpt niet, dit moet je beleven.
De hemel welfde over het geheel
als stralend blauw met witte wolken.
Zo Hollands en zo prachtig veel,
een tuin zo mooi, niet te vertolken.
Het voorjaar schreef zich als een brief:
'O Holland, ik heb het leven lief.'

Ik zag, was dit het paradijs beleven?
Als onze aarde zoveel schoonheid toont,
wat zal de nieuwe aarde ons dan geven
als God zelf bij Zijn kinderen woont?
En wij dan stil van eerbied in Zijn gloed
genieten van het leven en de kleuren.
Gaan wij die grote schoonheid tegemoet
en zal dat ons de ware vreugde geven?
De hemel schreef dit als een brief:
'O mens, heb ook je schepper lief.'