Samen

Hij zat gebogen in de hoek
tranen lekten op zijn broek
hij zag de leegte in zijn leven
bang voelde hij zijn handen beven

het was allemaal zo mooi begonnen
zijn liefde had haar voor hem gewonnen
dat zij hem verkoos verraste hem 't meest
ze waren al die jaren zo gelukkig geweest
alles leek rozengeur en maneschijn
en ach, iedereen heeft wel eens pijn
maar de pijn hield aan, werd erg,
hij weet nog wat de dokter had gezegd
één jaar was wat hen samen restte
ze gingen door, gaven het hun beste

ze hadden hun liefde en leven geleefd
tot het laatste ogenblik samen gedeeld
toen moest hij haar node laten gaan
nog een laatste blik en een stille traan
er kwam bij hem de herinnering boven
aan hoe zij hun Heer altijd wilden loven
in Zijn licht hadden zij hun liefde gevierd
zij ging heen, hij bleef alleen achter hier
hij vouwde zijn doorweekte handen saam
en sprak met haar die hem was voorgegaan

hij rechtte zijn pijnlijke rug in de hoek
droogde zijn natte handen aan zijn broek
in gedachten vierde hij met haar het leven
dat God hun zo overvloedig had gegeven