stille devotie

een cocon zo prachtig geweven
stil hangt ze op een blad
en lijkt te zweven , rustig en vol
vertrouwen neemt ze haar tijd
om te ontpoppen.

Niks kan haar rust verstoren
in stille devotie
groeit ze gestaag
naar een andere gestalte
de vorm  vervaagd, 


langzaam maar zeker
breekt ze door in de tijd
haar gegeven,
van rups tot vlinder
heel innig geweven

Ontzagwekkend onderdeel
van wat God kan doen
in ons dagelijks leven 
niks vermag Hem te storen
opnieuw wordt geboren
wat hij wil uitwerken in mij.

Stille devotie
en soms niet begrijpen
vormt Hij om 
het zal ons verrijken

Verwondering en
begrip komt tevoorschijn
hoe God door ons
heen wil schijnen

en ons als een mooie vlinder
vol in het Licht
van Zijn Liefde wil
omarmen en verwarmen

Wat een zegen
wat een geluk
om Hem te
mogen kennen
in ons leven.