De avondzon smeult na
op de resten van
een zomerse dag
stil ademt het strand
nu de menselijke vloed
spoorslags is weggeëbd
verdreven
door onbestemde gevoelens
over steeds langere schaduwen
De zwoele wind wappert
met meer dan duizend handen
speelt kat en muis
met zandgrijze golven
maar het spel kent
slechts één uitkomst
volledige overgave
aan het onbekende land
De roodkoperen gloed
verguldt de duinvallei
menige braamstruik
kleurt in een vurig verlangen
een aangename koelte uit zee
waait naar mij toe
mijn onrustige ogen ontspannen
In dit late uur
geeft Hij mij troost
Zijn liefde verzacht
de gestolde regen
in mijn hart kan weer stromen
en dankbare druppels
vangen het laatste licht
van deze gezegende dag