als de oogst is ingehaald
en soms, op bepaalde dagen,
worden wij daarbij bepaald.
Wat is van die oogst geworden,
zijn de schuren rijk gevuld,
doordat wij op d’akker zaaiden
met oneindig veel geduld?
Laat ons op die levensakker
even mijm’rend blijven staan.
Er zijn wind en storm en regen
woedend overheengegaan.
Maar ook zonnelicht en warmte
brachten groei en levenskracht.
Wellicht heeft het kleinste zaadje
hier veel schoonheid voortgebracht.
Kijk, hoe bracht het zaad van stilheid
wonderlijke vruchten voort
en hoe zien we reeds de uitkomst
van een warm en lief’lijk woord.
Waar wij troost en vreugden zaaiden
groeiden alles wondergroot,
ons getuig’nis schonk vernieuwing
als een pas ontsproten loot.
En de zaden die ontkiemden,
diep in onze eigen ziel,
kregen zij daar rijke wasdom,
toen’t in goede aarde viel?
Was geloof en liefde zichtbaar
op ons vruchtbaar akkerveld,
werden daar Gods zegeningen,
eindeloos door ons geteld?
Er is reden om te danken,
als de oogst zo is vergaard
en op d’akker van zovelen
God door ons zich openbaart.
Eens in volheid wij aanschouwen
hoe de zaaiing is geweest
en wordt, schoner dan wij denken,
onze oogstdag één groot feest!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.