Gij luistert, mijn God,
naar mijn stilte,
naar mijn onmacht,
mijn angst en mijn verdriet.
Gij luistert
naar mijn onvolkomenheid
Gij luistert naar alles wat Gij ziet
En in die diepe stilte
van mijn machteloos verdriet,
luistert Gij meewarig
naar mijn diepe wonden,
die,
wanneer totaal in u verbonden,
plots verpulveren tot niet.
Tot niet verpulvert Gij m'n lijden,
m'n vrees en ook m'n smart;
Tot niet mijn diepe wonden,
de duisternis van mijn hart.
Dan stijgt uit 't diepste van mijn wezen,
Uw Zijn mij tegemoet;
dan stroomt er door mijn aders
de vrede van Uw Goddelijk Bloed.
En in die zalige stilte
hoor ik het fluisteren van mijn naam.
Dan weet ik Heer
het is goed...
ik ben weer nieuw...
Ik mag volledig leven
in Uw Goddelijk bestaan.
O God, mijn eeuwige dank
voor alles wat Gij in me zijt,
voor alles wat Gij in me doet,
voor alles wat Gij geeft in duizendvoud,
omdat, O Vader,
Gij, als niet één,
van al Uw kinderen houdt.
5.7.1993