Stille liefde

Een paar keer per jaar mag je 3 weken komen;
time-out, weg van thuis, even tussen de bomen.
Na medicamenten: omstreden methode;
maar toen, 'uitbehandeld' zei een onheilsbode.

Het leven bracht niet waarop jij je verheugde.
Je ogen zijn dof, zonder enige vreugde.
De zon schijnt zo vrolijk, wil jou laten stralen;
je voelt echter niets, blijft in donkerheid dwalen.

Want alles waar jij je plezier ooit uit haalde
geeft nu geen voldoening; je ziekte bepaalde.
Genieten klinkt dan zo heel wreed in jouw oren;
dat lukt al zo lang niet, door zoveel factoren.

Je durft niet meer hopen op betere tijden;
want God, die er is, kan je niet meer verblijden;
je leven zo moeilijk, je kunt niet meer verder
en ik kan slechts bidden tot Hem, onze Herder.

'Het leven liefhebben', ik kán het niet zeggen;
dat zou je slechts schaden; een schuld op je leggen.
Ik bied jou mijn schouder, mijn taal is jou trouw zijn;
in woorden voorzichtig; je hebt al genoeg pijn.