Zij had de zin van het leven verloren toen,
niet meer wetend wat en hoe het nog te doen.
Rusteloos slapeloos troosteloos moedeloos,
hulp zoekend ....en denkend o God ik ben niet boos.
U hielp die duistere gedachten weer verdwijnen.
U gaf weer geloof , in betere tijden
U gaf terug een heldere en verlichte geest .
U bent er in nood steeds als trooster geweest .
Zalig dat U de juiste weg toen wees,
als zij naar dat ene punt steeds in de verte keek.
Maar gelukkig, U laat niemand verloren gaan,
geeft weer kracht, denk daar maar eens aan!
Zalig dat U....de juiste weg toen wees .
- Details
- Geschreven door: Bobelijn, Margaretha
- Categorie: Depressie
- Hits: 2371
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.