Een zorgvraag

Ons bidden, “Maak een einde aan, de ellende die ons plaagt”,
de heiligen, ons voorgegaan - en God hebben behaagd -
‘t is hun gebed dat anders is, het smeekt om door te gaan
Dit is Zijn weg, soms zwaar maar juist, weet Jezus komt er aan

Oprecht er is iets wat mij raakt, het zet mij aan het denken
misschien gaat het wel wat te ver, toch wil ik niemand krenken
Geloven in, trouw naar de kerk, soms lijkt dat haast gedaan
Elk einde start met een begin, vertrouwend daarvoor gaan

Wanneer toch in dat laatste deel, de eindtijd wordt beschreven
misschien zegt dat u niet zoveel, ’t belang om door te leven
Kijk dat er eens een slot zal zijn, aan al ons aardse lijden
de aanloop naar, vervuld van pijn, in ‘t sluitstuk van de tijden

Wat daarna komt, veel mooier dan wij ooit kunnen beseffen
het laatste deel van ‘t grote plan, ‘t zal alles overtreffen
Dat in gebeden wordt gesmeekt, om genezing, om bevrijding
daar van de kansel wordt gepreekt. “Weet God houdt hier de leiding”

De vraag die mij thans bezighoudt, wil ik hier even kwijt :
“Waarom nu niet op Hem vertrouwd, ‘t is toch de hoogste tijd ?”
Want wat er ook te moeten valt, geen zorgen ‘t is oké
Zodra de laatste sjofar schalt, neemt Hij Zijn kind’ren mee