en de stilte in mijn ogen
spreken tot U als gebed.
U bent vergeving
kiest ons tot Uw woning
en maakt ons tot Uw huis.
Groter dan ons hart
redt ons Uw hand
tot over onze horizon.
U hebt alles tot zwijgen gebracht,
de zeeën grommen niet meer,
de volkeren laten hun morren achter.
U hebt Uw schepping leven gegeven,
waterbeken stromen door dor land,
koren maakt de aarde blond.
Heel het jaar door schenkt U uzelf,
Het dorre land brengt gras voort
de heuvels zijn één groen feest.
Vol is mijn mond van uw lof,
vol vreugde zijn mijn ogen stil:
wij roepen tot elkander: Vrede.