Berusting in Jouw hart

Je zinnen niet meer zetten
op wat vergankelijkheid in zich draagt
je ogen open op eeuwigheid
de stilte suist voorbij
zo even, heb je het gehoord?
toen rustte de wijsheid
op het strijdtoneel
ontstak een brand van rust en vree
alles was vervlogen
de liefde van de avond kamt het pad
der zinnen plat
vraag om eenheid te verwerven
Jij, o Heer
doet mijn hart berusten in Jouw hart
als een bloem die zich sluit in de avond
een zucht
ik zwijg niet meer
ik vraag
geef mij Jouw hand

15 augustus ’03