En is er soms wat mij verdriet
verlangen naar een hand
als ik denk dat geen mens mij ziet
en mijn hart zo pijnlijk brand
verlangt naar liefde en geluk
verlost te zijn van eenzaamheid
maar voelt toch zo erbarmelijk
angsten en zwaarmoedigheid.
Waarheen wend ik dan mijn klacht
of zal ik mij voor noodlot verbergen,
wat heeft mij tot hier gebracht
moet mijn getergde ziel nog vergen
breng mij dan weer een lichtpunt aan
dat ik mijn angst en verdriet vergeet
bewijs iedere dag vanaf nu voortaan
Uw bescherming en eeuwige bestaan.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.