Ik ben zo moe en heb af en toe zo'n verdriet,
ik zou zo graag willen schrijven een mooi lied.
Maar ik kan het niet Heer,
mijn hart doet werkelijk zo zeer.
Niet meer samen kunnen delen,
niet meer praten over en mij en ons leven,
dat we elkaar onze liefde mochten geven.
Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom mij dit is overkomen, is dit mijn lot,
of leef ik niet voldoende volgens uw gebod?
We zingen over Voetstappen in het zand,
dat U mij meeneemt aan Uw Hand.
Ik voel mij zo leeg in mijn bestaan,
de weg die ik alleen moet gaan.
Samen ervoor gaan is niet meer,
en dat doet mij zo'n zeer.
Zoals in psalm tweeenveertig is beschreven, het doet pijn tot in mijn botten Heer,
ik voel het keer op keer.
Geloven is vertrouwen op U oh God elke dag,
Zolang ik leven mag.
Abba Vader wilt U mij niet laten vallen in mijn momenten van angst, moeite en pijn,
maar dat U werkelijk laat zien: Ik zal er zijn!
Wilt U alstublieft Uw licht over mijn leven laten schijnen,
zodat al mijn zorgen van vandaag en morgen verdwijnen.
Want ik weet ook dat ik er niet zonder hulp van U doorheen komen zal,
Helpt U mij er weer overheen te komen uit dit duistere dal.
Ik beloof U om naar Uw wil te handelen,
En dat U en ik samen Hand in Hand mogen wandelen.
Wilt U mij door U heen ook andere mensen laten aanraken,
zodat zij ook al hun geloofsvragen zullen staken.
Dat uiteindelijk iedereen geraakt mag worden om in U te geloven,
en iedereen die op deze aarde woont dit aan U mag beloven.
Maar de realiteit is helaas anders en raakt U en mij diep,
U die ons door Uw Zoon aan ons te geven tot Zich riep.
Helaas hebben we geen tijd meer voor elkaar,
en dat is echt heel naar.
De mobiel, het internet is jaren geleden in ons leven gekomen,
en heeft ons gevangen genomen.
We moeten bereikbaar zijn en wel op tijd onze berichtjes op whats-app lezen,
dat maakt helaas op dit moment ons wezen.
Maar is dat ook mijn manier van leven om hier aan mee te doen,
want daar wringt de schoen.
God zal niet zeggen kijk nooit meer je berichten na op de telefoon dat mag niet hoor,
maar Hij zal ook niet zeggen houd vierentwintig uur je telefoon in jouw hand en ga zo het leven door.
Het is jouw en mijn keuze hoe je hiermee om wil gaan,
maar het is werkelijk niet de bedoeling dat jouw telefoon op de voorgrond moet staan.
Kijk naar de mensen om die je in het dagelijks leven ontmoet,
en geef hun liefde en aandacht dat is de kern van jouw leven en dat doet God bijzonder veel goed.
Ga de uitdagingen in je leven samen met God aan,
dan zul je de juiste weg op gaan.
Het is niet altijd de makkelijkst gekozen weg als je samen met Hem die weg wil gaan,
maar Hij heeft beloofd Hij zal je omarmen en jou terzijde staan.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.