Laat mij een zandkorrel zijn
meegevoerd in de stroming
schuilplaats vinden
bij die ene schelp
die mij liefdevol
een glans van parelmoer geeft
Laat mij een stofdeeltje zijn
voortgedreven door de wind
barmhartige voeten vinden
die mij niet afschudden
maar juist louteren
op weg naar meer van U
en minder van mij zelf
Laat mij een kruimel zijn
van het gebroken brood
zo delen in Uw gemeenschap
en al val ik op de grond
laat mij hoe klein ook
tot smaak zijn
voor wie hongerig is
Laat mij een vezel zijn
in de zoom van Uw genade
daar waar het stralende licht
mijn verwonde ziel echt kan helen
daar waar mijn voortdurende dorst
voor eeuwig wordt gelest
Laat mij voor altijd
in Uw nabijheid mogen zijn
