Hoe vaak heb ik dat niet gezegd
dat leven in het hier en nu
de levenskunst bij uitstek is
maar hoe vaak was dat zonder U
en kracht van Uw verrijzenis?
Hoe was ik aan U toegewijd
ja, gaf mijn krachten iedere dag
en wat ik van U mocht beleven
omdat U wel wat in mij zag
moest ik aan anderen gaan geven.
Nu heb ik niets meer daarvan over
‘k wil niet meer wachten en ga staan
voor Uwe troon vol van genade
en bied U, Heer, mijn vacuüm aan
U slaat mij met Uw volheid gade.
Nu leg ik alles aan Uw voeten
en ga langzaam weer beseffen
dat als ik ballast kwijt ben geraakt
Uw aangezicht mij zal verheffen
en Uw liefde mij nederig maakt.