want iedereen heeft een eigen verhaal.
En wat je zelf zou willen zeggen
klinkt door als een andere taal.
Onrust wordt verpakt in de stilte.
Want lichtgeraakt geeft woordenstrijd.
Men trekt zich terug in de klite,
en onrust kun je maar moeilijk kwijt.
Waar is ons 'Samen' gebleven?
Verstopt in de waan van de dag.
Waar het genieten, het leven
waarin je weer mens wezen mag?
De hemel lijkt niet meer te spreken.
De zon is in nevelen gehuld.
'Heer wil de wolken openbreken
zodat het zonlicht weer leven vult.
Laat mensen weer mogen wezen.
Het leven met lach en een traan.
Laat in de wereld de toekomst genezen
en met Uw licht weer in t'leven staan.
Het leven met lach en een traan.
Laat in de wereld de toekomst genezen
en met Uw licht weer in t'leven staan.