Smeekbede

Gejaagd door zwarte luchten
verstijft door ijle wind
mijn weg gebaand tot vluchten
tot ik de waarheid vind  

die in een ver verleden
mijn gemoed deed beven
mij raakte toen ik heb geleden
om onherroepelijk door te leven  

niet stil te staan om te verzanden
maar door de storm voorbij het kruis
te zien naar zijn doorboorde handen
en verwijst naar ‘t veilig thuis.  

Ik zoek mijn toevlucht tot de Heer
de onrust in mijn ziel tart mij
Hem aan te roepen smeek ik weer
maak mij in Uw Genade vrij  

de rust doet keren in mijn hart
ik hef mijn handen Hem te vragen
o Heer ontneem mij deze smart
en laat de nacht het licht verdragen  

laat mij door Uw heilig sterven
uitzien naar’t beloofde land
om eens het Godsrijk te beërven
het aardse kleed voorgoed verpand.