drie uur in de nacht.
stilte heerst in huis.
stille tijd.
niet overal is stilte
ik ben wakker
maar de stilte
die zo goed is
wordt kapotgeschreeuwd
zonder geluid.
pijn.............
heel veel pijn
ik zoek naar afleiding
doe de tv aan
maar zelfs met
het geluid op zacht
zie ik mensen
huilen.....brullen
in onmetelijk veel méér pijn.
een geliefde ligt dood
op straat
in een stad
in Syrië.
dacht ik dat ik pijn had?
de zwarte rechthoek
liet me zien
dat ik niet genoeg pijn had
om de uitknop
niet in te kunnen drukken.
Heer..........
wanneer komt U
een einde maken
aan al dit onrecht
dit verdriet
deze onmetelijke pijn
naar lichaam
maar vooral naar ziel.........
overal ter wereld
wordt de stilte
verscheurd door kreten
van zielepijn.............
doodskreten
in oorlogsgebieden.
het huilen
van een moeder
ergens in Afrika.
zij lijdt intense
ongeneeslijke pijn.......
haar kind
in haar armen
verstilt.
stilte.
geen adem, geen zucht
het zachte
roepen om voedsel
van haar kind
verstomt
in de stilte
van de dood.
in de stilte
ervaar ik
de pijn van
de wereld
mijn eigen
lichamelijke pijn
en ik schaam me
om dáárom
niet te kunnen
slapen.
wanneer, Heer
komt U nu?
wij roepen in de stilte
van onze pijn
om U