Zijn striemen, onze genezing

Ik ontving de zegen van Uw striemen,
veertig min één waren het er.
Satan wilde, dat U daar zou sterven,
daar, aan die geselpaal!
Ze deden hun best, de soldaten,
beulen, met hun zwepen en gesels
waarvan de ijzeren weerhaken tot
diep in Uw vlees drongen.
Kreunend en zuchtend hing U daar,
verminkt, aan flarden gescheurd,
bloed vloeiend uit duizend wonden.
Slaan kon de vijand! ... en hij sloeg
raak!!!
en het duurde zo .... lang....!
Hoe bekoelde hij zijn toomloze woede op U
o, weerloos Lam.
Als U toen had 'mogen' sterven ....
maar het was Uw tijd nog niet,
want ... U moest nog lijden aan het
kruis van Golgotha.
Daar zou heel het rijk der duisternis
op U aanstormen, U trachten te verpletteren. ...
Daar, .... in die diepste
God verlatenheid.
..............................
Dierbare Jezus
Uw striemen hebben mij genezen!
..............................
Moet ik nog steeds blijven vragen
waar ik U ontmoet ???
Heer, vergeef mij:
ik geloof!
Bij U kom ik veilig t h u i s!