Zo vreselijk stil kan het zijn

Waar zijn nu al mijn vrienden Heer
waarop ik dacht te kunnen bouwen
van hen zie ik nergens iemand meer
terwijl ik dacht hen te vertrouwen.

Ik heb getracht hen steeds bij te staan
te ondersteunen in moeilijkheden
door diepe dalen met hen mee te gaan
maar nu mis ik hen in het heden.

Nu ik angstig om mij heen zie Heer
is er niemand die met mij opgaat
slechts voor U buig ik mij nog neer
het is zo stil als ook U mij verlaat.

Want in de stilte hoor ik toch Uw stem
zo helder en zo duidelijk tot mij spreken
niet buitenaf, vanbinnen hoor ik hem
steeds opnieuw mijn aandacht smeken.