zo schuchter, onstabiel,
zie ik nog voor me.
Ik weet nog dat je viel
en dat ik jou weer
telkens rechtop liet staan,
tot je uiteind'lijk
je weg alleen kon gaan.
En nu, na jaren,
zie ik je snelle gang.
Je bent beslist niet
voor iets of iemand bang.
De wereld lacht je
met luid geschater toe.
Word je dan nooit eens
van al dat rennen moe?
Kind, als jouw haasten
op zeek're dag verstomt,
doordat een "steentje"
vlak voor je voeten komt,
zal ik er toch weer
met open armen staan
en samen met jou
wat kleine stapjes gaan!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.