Aan zilveren stromen

Ik voelde mij eenzaam en verlaten
ver van de Heere, in de vreemde
zo liep ik in Jerusalem’s straten
met een leeg hart, als een ontheemde.

Zo ligt het als men eigen wegen gaat
dan komt men met zichzelf aan het end;
en daar is het, dat God Zich vinden laat
ik heb Hem mijn afdwalen bekend.

Ik bad de Heer in het middaglicht:
wil aan mij denken in Uw koninkrijk
geef mij het licht van Uw aangezicht.

Al wie om ontferming tot Mij komen
-van Mijn Woord geven de Schriften blijk-
wacht het paradijs, met zilv’ren stromen.

bij: Jesaja 55 : 6 - 7; II Corinthe 5 : 6;
Psalm 32 : 5; Lucas 23 : 43.