Als ik alleen loop in diepe gedachten
peinzend over moeilijkheden pijn en gemis
zonder iemand in mijn buurt te verwachten
voelt het net of er iemand vlak naast me is.
Iemand die legt Zijn hand op mijn schouder
die roept me heel zachtjes bij mijn naam
wiens stem gaandeweg wordt vertrouwder
en stil loop ik verder met Hem saam.
Spreekt als kent Hij al mijn zorg en gedachten
neemt ze stuk voor stuk bij mij weg
't is of Hij mij bevrijdt van kwade machten
zonder dat ik mijn zonden aan Zijn voeten leg.
Hij spreekt van oorden waar wij samen komen
prachtige kleurrijke tuinen hier ver vandaan
paradijs waar wij op aarde slechts van dromen
en waar ieder schepsel ooit eens heen zal gaan.
Maar als ik eindelijk in staat ben te spreken
Hem wil vragen waar al dat schoons dan wel is
kijkt Hij mij aan ; "Zoek niet in aardse streken.
Zo je Mij niet volgt, loop je dat schone mis".
Plotseling was Hij geheel verdwenen
maar Zijn stem klonk nog zo lieflijk na
nog kan ik niet vatten dat Hij mij is verschenen
maar ik weet mij opgenomen in Zijn gena.
