Ooit bouwde ik vol zekerheid een huis,
en was geborgen in de stenen
van geloof en kruis en trouw.
Nu reizen met me mee
wat woorden
en een steen of twee
van dat gebouw.
De ene steen is licht en rank
als ware het van glas.
In kleine letters
staat het woord
geloof’’ geschreven.
Het past gemakkelijk in mijn hand
en soms lijkt het te leven.
De and’re steen is niet veel groter
maar voelt heel zwaar.
In strakke letters
staat het woordje
‘ongeloof’’ gebeiteld
en heeft de faam
steeds zwaarder
te gaan wegen.
Zo aarzelt nu mijn leven
tussen die stenen heen en weer.
Geloof en ongeloof,
ik twijfel immermeer.
Over het land waar mijn ruïnes staan
gaat een gerucht.
Het komt van gene zijde
en is niet altijd te verstaan.
Het zegt met zoveel woorden
Dat, ondanks alles,
ik niet tevergeefs geboren ben,
maar dat mijn naam bekend
is bij die Ene,
en dat ik maar moet verder gaan
Henny Blaak
25 mei 2006