De Liturgie der Goddelijke Vertwijfeling

1. Introitus

o, mens,

mijn beeld
in jou geschapen
ik treed nader tot jou
beziel je met ademende
genade
laat ons samen juichen
ons op gezamenlijk
licht beraden

langs verheffende wegen
omgordeld door
voortdurende bloesem
laat ons zoeken
naar een scheppende zegen



2) ORA PRO NOBIS

verscholen in jullie
begrensd door
bescheiden licht

omgeven door
mensenpilaren
zocht ik jullie
Mij te vinden

slechts om jullie
aan mijn ideaal
te verbinden



3) KYRIE

mens,

ik ontferm mij over jou
leg je hand in de mijne

mens,

ik ben in jou
spiegel je ziel aan de mijne

mens,

ik heb je nodig
voel mij in het kleine



4) GLORIA

jij, mens,

het pronkstuk
van onze
scheppende daad
zing het lied
van vreugde over
de beeldende natuur
het ondersteunt
jouw vruchtbaar zaad

over de rijkdom
van menselijk raken
bejubel onze vriendschap,
onzichtbaar intens,
open de handen,
in voortvarendheid
om voor elkander
de liefde te maken



5) EVANGELIUM

morgen wordt het licht
ik weet het zeker
dan vervalt de duisternis
gericht op voelbaar zicht

het dal vult zich weer
met het blije lied
kom en kijk met mij
in het ontluikend verschiet

morgen, ja morgen opent mijn hart
het was voor lange tijd gesloten
verborgen in enge diepte
doordrengd in troebelig smart

ik weet het zeker
in mij wordt de zalige hoop
wederom in goud gegoten
als vandaag is verleden
onspruiten nieuwe vreugde loten




6) CREDO

mens,

ik hoor je roepen
zuur en ontevreden
ondankbaarheid
stijgt voortdurend
uit je hart
ja,
het is ook moeilijk
de zin te beleven
bij ongelijke smart

ik zie je geloven
in vertwijfeling
sterft duizend keer
de dood
hoe moet ik jou
beloven
dat er een einde komt
aan de zielenood

mens,

trek op met elkander
ik zie de schepping verdeeld
in zwart en wit
in verderf, in mensen
meer en minder bedeeld

ik bemoedig de heelheid
met mijn oprechte tranen
vaak machteloos
in een verloren uur
toch geloof ik in kracht
verzameld in
goede momenten
mijn goddelijk geduld is
van oneindige duur




7) SANCTUS

jij, mens,

bent verheven,
gevormd uit mijn bloeiende zucht

jij, mens,

verheven overrompeld
met gaven
toch zie ik
een schouwspel
van een eigenzinnige klucht


jij, mens,

verhef de aarde
geef je over,
deel met mij
het menszijn
het komt overeen
met mijn vurige wens



8) PATER NOSTER


ons mensen
verstrikt geraakt
in stoffelijke schijn
tevens tot duivel
vermaakt
ervaar de volheid
van liefde

geniet de eenvoud
in het zijn
zie licht in de ogen
van de ander
pas dan ontvang jij
de verbindende kracht
pas dan zal
de verwarring
door warmte
worden verzacht



9) AGNUS DEI

mensenkind,

je kunt grotendeels
zelf vernieuwend scheppen

mensenkind,

vertaal je eigenliefde
in delend scheppen

mensenkind,

draag je vruchten uit
het zal heelheid scheppen



10) BENEDICTIO

waar licht leunt tegen schaduw
spreekt men van menselijk leven

alleen in de horizon
komen zij te samen
daar kunnen wij allen
slechts van dromen
nu nog niet beleven

open wijds de ogen
houd het zicht op licht

het donkere zal ons dan
meer van verre omzomen
en zijn we hoopvol
op het goede gericht


julius dreyfsandt zu schlamm  


31 december 2005