De discipelen waren altijd bij U,
kon dat nu ook nog maar zo zijn,
dat leek mij een mooi leven,
al kon U hier maar één dag zijn.
 
Samen met U door de straten,
dan kunt U de zieken genezen,
dan kunnen we U ‘live’ horen,
wat zal dit toch bijzonder wezen.
 
Maar zullen de mensen dan stil en
verwondert bij U gaan staan,
of denkt men laat die man maar praten,
geen tijd we moeten weer verder gaan.