Een arm

Zo velen vaak een arm ontberen.
Je leest het af van hun gelaat.
Een arm die in de zwaarste dagen
het felste stormgeweld weerstaat,
een arm, die spreekt wanneer het stil wordt
en niemand iets verteed'rends zegt,
een arm, die met een glans van liefde
spontaan om schouders wordt gelegd.

Je moet het maar eens uitproberen,
gewoon een arm om iemand heen,
die zich, geplaagd door levenszorgen,
verdrietig voelt en zo alleen.
Laat hem eens op een naaste rusten,
die zoveel lasten met zich draagt
en zonder dat een mens het waarneemt
om meer begrip en aandacht vraagt.

Het is een krachtbron uit den hoge,
die God de mens tot helpen geeft,
een simp'le arm die warm en innig
zoveel begrip te bieden heeft.
Gebruik het daar waar woorden falen,
wanneer je uitgesproken bent
en probeer een hart te troosten met
dat wonderlijke instrument.