Het eeuwig licht geeft haar innerlijke stralen af, mijn hart weent
Bedwelmd door zoveel warmte worden emotie en leven een geheel
Opeens verscheen het licht, inzicht werd mijn ongelofelijke deel
De rust daalde af in al mijn cellen, een gevoel van geluk verscheen

Het is een wonder wat slechts eenmaal komt en nooit meer verdwijnt
Het licht zet zich vast op alle plekken, ook de eerst donkere nog
Emotie golft je leven binnen, als de nooit eerder gevoelde vrede
Het is vooral de rust van het nu weten wat de adem doet ontspannen

De wind valt stil, bladeren stoppen met ritselen, alleen de hemel is nog open
Geen woorden meer, alleen de rust van het eeuwig flonkerende licht
Wat voelt als een gelukzalig moment, volop stralen met de mooiste kleuren
De ogen gesloten, je ziel die vlak voor je op je handen zit, zo vertrouwd nu

Alles is begrijpelijk geworden nu, verleden, het nu en en ook wat nog komt
Je hebt je eindelijk overgegeven aan wat al zo lang op je lag te wachten
Je hart pakt het eerst vast, draait het rond om te bekijken en te snappen
Vrede is je deel, de muziek wordt zo langzamerhand ook voor jou hoorbaar

De mond wil toch de letters weer aaneenrijgen, maar er zijn geen woorden
Wat rest is de volkomen stilte, de rust van het waarlijk weten, het gevoel
De eeuwigheid van het nu voelt als een warme zekerheid om je aan te laven
Het is het voedsel wat je doet groeien naar wie je uiteindelijk mag worden

Het licht stond met haar stralen voor je, je liet haar binnen.........

HHG Noorhoff   



ingezonden 5 juli 2005
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment