Emigrantenvrouwen Canada 1950

Wij hebben onze ouders losgelaten
wij gingen ver bij hen vandaan
naar een land dat God ons wijzen zou
ver over de grote oceaan.

Wij gingen een ongewisse toekomst tegemoet
naar een groot en prachtig land
weldra kreeg ik heimwee en verdriet
en kreeg de eenzaamheid de overhand.

Mijn tranen vloeiden dag en nacht
alles werd grijs en donker om mij heen
mijn vader en mijn moeder waren ver van hier
ik voelde mij ellendig, gans alleen.
************
Als God mij niet had bijgestaan
was ik uit 't leven weggerukt
ik ging door een dal van diepe duisternis
mijn toekomst leek mislukt.

Op het donkerste moment
greep God mijn beide handen
trok mij uit het diepe dal
opende mijn ogen, die van tranen brandden.
************
Er verscheen een nieuwe tijd
als een lichtstraal in de morgen
wij kregen werk en vrienden
geen heimwee meer, geen zorgen.

De tijd heelt alle wonden
een nieuwe tijd brak aan
God schonk ons een nieuwe toekomst
wij laten los, Hij houdt ons vast
Hij is met ons mee gegaan.

Emigrantenvrouwen hadden het vaak moeilijk en
waren eenzaam. Er waren ook vrouwen die voor
hun man en gezin een rots in de branding waren.