een monument van innigheid,
gevouwen tot een brugdek
dat naar de bron van vrede leidt.
Het zijn de instrumenten
die mensen ter beschikking staan,
de elk gegeven krachtbron
waardoor er heem´len opengaan.
Twee oren die vernemen
het leed der mensen en hun pijn
en die aandachtig luist´rend
als poorten wijd geopend zijn,
zich richtend op de ander
die in een poel van angsten schouwt.
Twee oren die verwerken
de last die hen wordt toevertrouwd.
Twee ogen die zich wenden
naar waar om zegen wordt gevraagd.
Ze flonkren als een lichtbron
die ´t beeld van ware liefde draagt.
Waar handen, oren, ogen
zo in de dienst des Heren staan,
zal zeker ook de drager
als Zijn beminde voorwaarts gaan