lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven"
Matt. 11:28
Gedurende de afgelopen jaren
verzamelde ik tassen, groot en klein.
Mijn armen zijn zo moe. Mijn vingers
krampen samen, o wat doet dit pijn.
Ik draag een grote koffer vol verdriet.
Een rugzak vals schuldgevoel erbij,
een schoudertas met angst en vragen,
een plunjezak vol zonden trekt aan mij.
Ik draag een schooltas pesterijen,
een trolly met onvervulde dromen,
een aktetas vol onbegrepenheid.
Mag ik hiermee bij Jezus komen?
Ik nader Golgotha, zie Jezus ogen
vol liefde, geen spoortje van verwijt.
"Laat al die tassen maar hier achter,
geef ze aan Mij, je krijgt geen spijt!
In ruil daarvoor geef Ik je Mijn vrede.
Mijn juk is zacht en Mijn last is licht."
Verlost en opgelucht haal ik adem,
kniel dankend voor Zijn Aangezicht.
Ik mag rechtop mijn weg vervolgen.
En komt er straks nieuwe ballast bij?
Dan breng ik die ook in gebed bij Jezus.
Hij geeft mij rust. Hosanna! Ik ben vrij!