Terwijl ik mijn ogen sluit
zwelt een hemelsschoon geluid
op tot een aanbiddende zang.
Een traan langs mijn wang
van zondig besef in stilte.
Maar Hij verdrijft de kilte
die mijn zondig hart omsluit.
De liefde in zo veel wegen,
een verkwikkende regen
die het verdorde land redt.
Hunkerend in 't gebed
naar de liefde die Hij geeft.
Waar mijn ziel eindeloos zweeft
in nederige aanbidding voor Hem.
Samen met de engelen macht,
roep ik Hem aan, met al mijn kracht
om genezing en troost
Voor 's werelds gebroken kroost.
wij, zover bij u vandaan,
maar Hij heeft ons bijgestaan
en elke traan vergaard.