alleen te zijn, maar te beleven.
In vreugde en voorspoed al te zeer;
dit alles te nemen min of meer.
Van welke toedracht in onze dagelijkse gang
kennen wij onszelf een leven lang?
Met onze tweestrijd in diversiteit
leren wij onszelf kennen
in eenheid en in oplettendheid.
Want de liefde in ons wezen
laten ons die lessen lezen harmonieus,
vrij en onbaatzuchtig te zijn;
ook al voelen wij onszelf nog klein.
In de omgang met onszelf die stem te horen,
hoe een vriendelijk en volwaardig mens
te zijn naar behoren en religieus.
Van de kennis en het gemak in de omgangsvormen
laten wij ons leiden naar betere normen,
die ons op ons levenspad bewaren
en ons die wijsheid laten vergaren.
Onbetwist een noodzakelijk feit,
dat de kenner in zijn dagelijkse strijd,
vrede en geluk veelvoudig mag ervaren.
Van voeding voor de innerlijke mens,
zo blij te zijn is dan de wens.
God als evenwicht en tegenwicht,
een klankbord in ons diepste wezen,
om ons dan nieuwe levenslessen te laten lezen.
Van optimale groei en volwassenheid,
nu binnen handbereik voor het hemelrijk
door onze verantwoordelijkheid
met onze oorspronkelijkheid voor de eeuwigheid.