muren

Jaren bouwde ik om mij heen,
vele hoge muren van steen.
Ik wilde geen verdriet en pijn,
maar daar kwam een rampaal aan,
die wist met deze muren om te gaan,
wat werden sommige muren nu klein.
 
Nu ik omkijk naar de afgelopen jaren,
dan heb ik mogen ervaren,
God mij al die tijd heeft gedragen,
ik zat met vele vragen,
Waarom moest het zo in het leven gaan,
maar Hij liet me nooit alleen staan.
 
Al heb ik niet alle antwoorden gekregen.
Maar deze periode van mijn leven
is een mooie tijd geweest,
het was zeker geen feest,
maar in tijd van verdriet,
vergeet God mij niet.
 
Pak me maar af en toe in mijn nekvel,
want U ziet het ook wel,
als ik weer muurtjes ga bouwen.
God, bedankt voor alles wat U geeft,
mijn Vader, die eeuwig leeft,
op U stel ik mijn vertrouwen.