wat valt er nu nog te zeggen.
Zonder veel woorden mijn hand
stil in Zijn vaderhand leggen.
Hij kijkt naar mij, ik naar Hem,
beiden dezelfde gedachten.
Kan er iets inniger zijn
dan zo mijn pijn te verzachten? Even bij Vader op schoot.
Ik hoef maar weinig te spreken
als ik met 'n vragende blik
stil in Zijn hart heb gekeken.
Hij houdt van mij, ik van Hem,
beiden in liefde verbonden.
Kan er iets heerlijker zijn
Hem zo te hebben gevonden?
Even bij Vader op schoot,
rustend na al de gevaren.
Wat kan die veilige plaats
op deze aard evenaren?
Hij lacht naar mij, ik naar Hem.
Mij zo geborgen te weten
en alles wat mij bedreigt
dicht aan Zijn hart te vergeten!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.