Door anderen verstoten
geworden als een bloem
van zonneschijn verstoken
die niet ontluiken kon.

Mijn hart was afgesloten
ik zocht naar ware rust
leefde daar teruggetrokken
maar de pijn werd niet gesust.

De wonden die ontstonden
door woorden soms zacht
gaven bitterheid van binnen
ontnamen mijn lach.

Mijn hart ondoordringbaar
geworden tot rots
mijn tranen verborgen
verstopt achter trots.

Ineens kwam een lichtstraal
het raakte mijn hart
drong dwars door het duister
nam weg al mijn smart.

Ik begon op te bloeien
en groeide naar ‘t licht
door de liefde van Jezus
werd ik opgericht.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment