Ik sta in het zand
mijn blik op oneindig
ik voel slechts de hitte
van de zon op mijn hoofd.
Met brandende ogen
geen water, geen schuilplaats
het is een verschrikking
en ik voel me verdoofd.
Hier in de woestijn
voel ik mij verlaten
hoe kan ik volharden
in het felst van de strijd
door hevige stormen
voor ‘t leven getekend
als een droom in de nacht
een onwerkelijkheid.
Ik zie een verschijning
als een fata morgana
‘t is Jezus Hij roept mij
met een stralend gelaat.
Hij toont mij rivieren
en wijst mij een schuilplaats
ik knijp in mijn armen
maar ik hoor echt gepraat.
”Mijn kind wordt eens wakker
en open jouw ogen
zie op Mijn almacht
ervaar toch Mijn kracht.
Uit die barre woestijn
zal Ik jou bevrijden
en wij overwinnen
deze angstige nacht.
