Met jezelf in de knoei,
dit wil je niet accepteren
Verloren is die reddingsboei
en je kunt niet meer aanmeren
 
De stroming neemt je mee,
geen zicht op land, ver uit de kust
Maar eenmaal op open zee,
geeft iets je toch die innerlijke rust
 
Het is ’n stem en klinkt vertrouwt,
Hij zegt dat je mag blijven hopen
Wanneer je jou leven op Hem bouwt,
je zelfs over water kunt gaan lopen!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment