Thuiskomen

sinds ik besta gaat het met mij al fout
omdat ik het wel even zelf wil weten
verboden appels van de bomen eten
omdat ik niet zo van geboden houd
 
als schrik en angst zich dan in mij ontvouwt
alsof ik door een adder ben gebeten
dan voel ik mij verloren en vergeten
mijn naakte lichaam zo ontzettend koud
 
ik hoor een stem:  God is op zoek naar mij
wanneer Hij wandelt tussen onze bomen
zijn liefde roept: o, kom toch dichterbij
 
het is veel meer dan ik heb durven dromen
zijn woorden maken mij van heimwee vrij:
je weet toch dat je altijd thuis mag komen