'k Had een tas vol oude woede
in mijn stenen hart gespaard.
En ik had geen flauw vermoeden:
'Was die woede nog iets waard?'
'k Liet mijn woede toen taxeren,
ging naar 'tussen kunst en kitsch'.
'k Zag deskundigen studeren
maar de waarde dat was: 'Niets'.
Ik bleef nog wat protesteren,
eigenlijk omdat ik schrok.
Maar de welgeleerde heren
zeiden; 'Waardeloze wrok.
Dit soort woede hebben velen,
meestal is het opgekropt.
Dat u 't spaart kan ons niks schelen,
maar 't is beter als u stopt.
U kunt beter liefde sparen,
stop dat in uw hart van steen.
Liefde kunt u daar bewaren
en uw hart ontdooit meteen.
U kunt God om liefde vragen
vraag het Hem terwijl u bidt.
Door Zijn liefde mee te dragen,
hebt u 't kostbaarste bezit.'
Ik heb 'dank u wel' gestameld
en ik ben meteen gestart.
Ik heb liefde Gods verzameld,
opgeborgen in mijn hart.
En dat laat ik nooit taxeren,
want al krijg ik nog zo'n hoop.
Dat kan mij totaal niet deren,
want Gods liefd' is niet te koop.
