als druppels op mij dalen
en zie hun flonkerende pracht,
gelijk robijnen stralen.
Ik tel ze alle één voor één,
hun zachte glinsteringen,
die als een onverdiend geschenk
bij mij naar binnen dringen.
Ik voel de zegeningen die
zich tot een ketting rijgen
en door hun kleurschakering reeds
een hemelglans verkrijgen.
Ik strek mijn beide handen uit
om dit palet te delen,
van troost en innerlijke rust
en krachten die mij helen.
Ik voel de zegeningen Gods.
Ze dwingen mij tot danken
en alle druppels vormen zich
als bovenaardse klanken
met melodieën die een stroom
van levenslust verwekken.
Wat is er schoner dan God zelf
in mij zo te ontdekken!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.