Deze morgen heb ik gebeden
tot god die zijn oren had gesloten
mijn verlangen niet wilde kennen
mijn smeken niet hoorde.
 
Een god die zijn ogen had gesloten
niet omzag naar de ellende
geen noden van de wereld kende
mensen overliet aan eigen lot.
 
Mijn bede zo hartgrondig
slechts op eigen leest geschoeid
liet deze god kort en bondig
met antwoord ongemoeid.
 
“Mijn God ik vraag vergeving
voor al wat men misdeed,
slechts Uw genade is genoeg ,
dat U in liefde vergeet”.
 
Toen kwam antwoord van God die leeft
in wind, vogelzang en ochtendgloed
“Ik ben het die het leven geeft,
 en red uit verdriet en tegenspoed”.