Het is zo’n heel gewone dag.
Ik kijk eens stil naar buiten
en hoor een goudgetinte vink
een vrolijk wijsje fluiten.
Een kind loopt blij aan moeders hand,
een dame glimlacht even
en op de hoek een jeugdig stel
elkaar een pakkert geven.

Het is zo’n heel gewone dag
en eigenlijk bijzonder.
Het lijkt een dag als elke dag
en toch zie ik een wonder.
Ik leef, ik denk en ik geniet,
zacht neurieend vanbinnen
en alle vezels van mijn ziel
de tweede stem beginnen.

Het is zo’n heel gewone dag,
die God mij weer wil geven
om als een ingelukkig mens
met Hem te kunnen leven.
Ik strek mijn armen naar omhoog
en wuif naar alle bloemen.
Wat heerlijk dat ik deze dag
gewoon van mij mag noemen!

Frits Deubel

14 februari 2006
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment